Verhalen uit de Schilderswijk – Bakkerij Rath-Alter
Een tijdje geleden nam André Van der Velde contact met ons op. Hij vertelde dat zijn moeder Petronella Ester van der Velde-Rath, veel zou kunnen vertellen over haar leven in de wijk.
Dat moesten we dan maar eens gaan regelen en zo gingen we op zoek naar een plek om dit verhaal op te nemen. Na wat zoeken kwamen we terecht bij het Museum Voor Communicatie. Hier in de koffiehoek zouden wij elkaar gaan ontmoeten.
Een duik in het verleden
Al snel was Ester of zoals ze officieel heet, Petronella Ester van der Velde-Rath (geboren op 21-7-1933 in de bakkerij aan de Hoefkade nummer 506) aan het vertellen over haar tijd in de wijk. Haar ouders heten van vaders kant, Antonius Rath (1905) en van moeders kant Hanna Elizabeth Alter (1902). Zij zijn dus de bakkerij gestart in 1930 en hebben er gezeten tot 1947. Hiervoor was er nog geen bakkerij….
Kinderarbeid
Ester vertelde over haar jeugd in en rond de bakkerij. Hoe zij net als alle andere familieleden hand en spandiensten moest doen. Wat vanaf jongs af aan moest iedereen mee helpen in de winkel. Zo stond haar vader al brood te bakken toen hij elf was. Het gebeurde dan ook vaak dat als ze net uit school was dat zij dan brood en dergelijke moeste bezorgen. Iets wat nu niet meer zou mogen. Toen was het de gewoonste ding om te doen.
Door de buurt
Ester vertelde ook over de vele kleine winkeltjes die er in de buurt waren. Van fietsen reparatie en verhuurbedrijven, tot de kruidenier op de hoek. Want rondom de Schilderswijk waren er velen grote en kleine bedrijfjes. Met af en toe de vraag zitten die daar of daar nog. Ik moest haar dan wel een beetje teleur stellen want er is letterlijk niets meer van wat zij als kind heeft gezien. Dit soort ondernemers zijn helaas door de al dan niet nodige wijkvernieuwing allemaal verdwenen. Met de muziek mee Ook muziek heeft een rol in het leven van haar vader een rol gespeeld. Als musicus was hij bij diversen clubjes actief een daarvan was Klein Maar Dapper.
Enge tijden
Rond de oorlogsjaren waren het enge tijden voor de bakkerij. Mensen die iets te veel op de pof hadden geleefd konden om van de schulden af te komen naar een concurrent gaan of nog erger de familie aangeven bij een van de velen NSB’ers die de wijk toen had. In die tijd deed de armoede de mensen keuzes maken die niet altijd door de beugel gaan. De Duitsers hadden in die tijd ook de ovens van de bakkerij afgesloten dus moesten ze op andere manieren het brood en dergelijk aan de man brengen. Iets wat niet altijd van een leien dakje gaat. En dan te denken dat het toen een grote familie was en iedereen iets op zijn boterham wilde hebben.
Vertrek uit Den Haag
Ester woonde met haar ouders op de Marktweg, daar ontmoete zij ook haar man waarmee zij rond 1955 of 1956 trouwde. Zij trok toen bij haar man in, hij woonde toen al een tijdje op nummer 76. Al snel kregen zij een zoon. In 1965 is Ester en haar man verhuist naar Lombardijen(Rotterdam). Dit gebeurde om dat haar man daar een baan werd aangeboden, waarbij een huis zo was gevonden. Zij woont nu nog steeds in hetzelfde flat. Helaas is haar man, vorig jaar november overleden. Een enorme klap na 60 jaar huwelijk. Haar ouders hebben gewoond op Marktweg 13 tot hun overlijden eind jaren 70.
