Stadswallen (Sluis)

De vestingswerken van het Oud-Nederlandse stelsel dateren vooral van eind zestiende eeuw – begin zeventiende eeuw en werden later tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701–1714) door Menno van Coehoorn verbeterd.

In 1587 startten de Spanjaarden met het beleg van de vesting Sluis. De ‘keuze’ voor deze havenstad was ingegeven door de nood aan goede uitvalshavens voor de nakende expeditie van de Spaanse Armada op Engeland. Vanuit de stad Sluis had men de dijken ter verdediging doorgestoken. De aangewende belegeringstactiek was de omsingeling van de stad en het afsnijden van de bevoorrading. Na een hevige strijd gaf de stad Sluis zich op 5 augustus 1587 over.

In 1604 waren de troepen van de Staatsen voldoende hersteld om een aanval op te starten met als inzet de havenstad Sluis en Westelijk Zeeuws-Vlaanderen. Deze actie kaderde in een poging om de havenstad Oostende, die al gedurende vier jaar onder beleg lag, te ontzetten. Rond de stad werd een indrukwekkende circumvallatie aangelegd. In augustus viel de stad Sluis in handen van de Staatsen. Oostende kwam echter hetzelfde jaar nog in Spaanse handen terecht. Spaanse pogingen om de stad opnieuw te veroveren werden afgeslagen.

In 1747 en 1794 werd het nog even door Franse troepen ingenomen, in 1830 door Belgische opstandelingen. De vesting werd in 1816 opgeheven. De restanten van enkele poorten werden in de loop van de twintigste eeuw hersteld. De omwalling is nog goed herkenbaar, inclusief de grachten. Je kunt bijna volledig rond de versterkte stad wandelen.