Maurice Estève

Maurice Estève

Maurice Estève was een meester van de abstractie. In 1986 hebben de Franse posterijen een postzegel aan hem gewijd terwijl hij nog leefde. Een uitzonderlijke gebeurtenis. Op de postzegel was een van zijn doeken afgebeeld.

Maurice Estève maakte kleurrijk werk in geel, rood, blauw en groen in golvende bewegingen. Het doet een beetje denken aan het werk van Joan Miro, de Spaanse kunstschilder uit Barcelona. In Musée Estève in het Hôtel Des Échevins in de Franse stad Bourges is zijn werk te bewonderen.

Bij zijn grootouders

Maurice Estève (1904-2001) is geboren in een stadje van 850 bewoners, 80 kilometer ten zuiden van Bourges, Culan. Zijn moeder was een naaister die voor de haute couture werkte en zijn vader was schoenmaker. Ze hadden het zo druk dat de jonge Maurice meestal bij zijn grootouders was. Met hen bezoekt hij als 9 jarige in 1913 het Louvre Museum in Parijs en is daar compleet onder de indruk.   

Hij begint te schilderen in 1915, midden in de Eerste Wereldoorlog. In 1918, de oorlog is voorbij, wordt hij in Parijs leerling van een typograaf en enige tijd later komt hij in een meubelatelier. ’s Avonds heeft hij tekenles. In 1919 ontdekt hij het schilderwerk van Paul Cézanne. Zijn vader is bezorgd over zijn toekomst en stuurt hem in 1923 naar Barcelona naar een atelier voor sjaals en stoffen waar hij ontwerpen mag maken.

Wereldtentoonstelling

In 1927 is Maurice terug in Parijs en volgt daar in Montparnasse een workshop op de Académie Colarossi. Dat heeft invloed. Schilderde hij eerst nog à la de Italiaanse primitieven en Cézanne, nu raakt hij onder de invloed van het surrealisme, met name door Giorgio de Chirico. In 1930 heeft hij zijn eerste solotentoonstelling.   

De Spaanse Burgeroorlog zet hem aan tot expressionistisch werk. Op advies van Georges Braque wordt hij in 1936 gevraagd om in Stockholm te exposeren met Henri Matisse, Pablo Picasso, Juan Gris en Fernand Léger. Het jaar daarop neemt hij deel aan de realisatie van de wanddecoraties door Robert en Sonia Delaunay voor de luchtvaart- en spoorwegpaviljoens op de Wereldtentoonstelling in Parijs.

Exclusief contract met Louis Carré

De Tweede Wereldoorlog breekt aan. Estève moet in dienst, maar is er augustus 1940 al uit. Hij  exposeert een aantal keer in 1942, en in 1943 in de Galerie de France samen met Jean Bazaine, Léon Gischia, Jean Le Moal, Alfred Manessier, Édouard Pignon en Gustave Singier.

De grote doorbraak komt als hij in 1942 een exclusief contract tekent met galerie Louis Carré. In 1945 houdt de galerie een tentoonstelling ‘Bazaine, Estève, Lapicque’. Dit legt de loper naar het buitenland, in het bijzonder Scandinavië. In zijn werk verlaat hij het realisme dat plaats maakt voor intens gekleurde abstracten. Hij gaat in 1949 ook lithografieën maken.     

Franse nationale prijs voor de kunsten

Naast zijn schilderijententoonstellingen in galerie Carré, galerie Villand et Galanis en galerie Claude Bernard, maakte Estève, die in de zomer regelmatig in Culan werkt, talrijke litho's. Hij werkt met waterverf, maar ook met houtskool, monoprint en collage. Hij ontwerpt de glas-in-loodramen voor de kerk van Berlincourt, in het kanton Jura in Zwitserland (1957) en wandtapijten. In 1970 ontvangt hij de Franse nationale prijs voor de kunsten. Vanaf 1981 worden verschillende retrospectieven van zijn werk georganiseerd.

De stad Bourges besluit om alle werken (meer dan honderd) die de schilder schenkt in 1985 te presenteren in het Hôtel des Échevins. Het Hôtel wordt gerestaureerd om het Estève-museum te worden, de opening vindt plaats in 1987. Met twee andere schenkingen wordt de collectie vervolledigd.

In 1995 vestigt Estève zich definitief in Culan en blijft daar tot aan zijn dood. Hij is daar begraven op de begraafplaats Prahas.