André Kuipers

The sky is no longer the limit: een beetje toekomstgerichte burger droomt van de sterren. André Kuipers heeft het niet bij dromen hoeven te laten. Hij werd de tweede Nederlandse ruimtevaarder, werkte een aantal maanden op ruimtestation ISS en inspireerde ook nog even een hele generatie jonge Nederlanders om zich in te zetten voor de ruimtevaart.

Sinds dat hij een jongetje was en toevallig een keer het hoorspel ‘Sprong in het heelal’ hoorde wist André het zeker: hij moest en zou astronaut worden. Langzaam beklom hij de lange ladder om mee te mogen op een ruimtereis. Na een artsenexamen en onderzoek bij de Koninklijke Luchtmacht kwam André in 1991 dan eindelijk terecht bij ESA, de Europese ruimtevaartorganisatie.

Hard werk beloond

Na heel wat jaren training, onderzoek en vastberadenheid was het in 2002 dan eindelijk zover. Vergezeld door een internationaal team klom André aan boord van de Sojoez TMA-4 missie, op weg naar het ISS (International Space Station). Tijdens zijn verblijf deed André onderzoek naar onder andere plantengroei in de ruimte. Daarvoor had hij de hulp ingeroepen van zo’n zestigduizend Nederlandse scholieren, die terug op aarde aan de slag gingen met zaadjes en potgrond. Na een week van tests en onderzoek was de pret voorbij en moest André weer richting huis. Maar niet zonder een nieuw besef van hoe klein en fragiel de aarde eigenlijk is. Bij terugkomst besloot André zich dan ook in te gaan zetten als ambassadeur voor het Wereld Natuur Fonds.

Terug tussen de sterren

De eerste reis smaakte naar meer. Het zou wederom enkele jaren van harde training en voorbereiding kosten, maar in 2011 mocht André een tweede maal de ruimte in. Dit keer voor een volle zes maanden aan boord van het ISS. In de aanloop naar de missie vertelde André met onuitputtelijke energie aan scholieren en studenten over het belang van de ruimtevaart en de schoonheid van het heelal. Hij schreef zelfs een sciencefictionverhaal over de ultieme ruimtereis, dat hij Viridis noemde. Toen hij op 1 juli 2012 in Kazachtstan weer aan de grond kwam, was André praktisch een nationale held. Hij werd benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau en sleepte een lading erkenningen, awards en ereburgerschappen in de wacht. Maar misschien nog het allerbelangrijkste: een nieuwe generatie Nederlanders keek voortaan met nieuwsgierige oogjes naar sterren.