Tip van de redactie: vijf games voor de geschiedenisfanaat

Beschavingen opbouwen, revoluties de kop in drukken en de loop der tijd beïnvloeden: een beetje gamer draait er zijn hand niet voor om. Geschiedenis is sinds dag één een belangrijke inspiratiebron geweest voor games. Maar met de wildgroei aan games kan de echte geschiedenisfan door de bomen het bos niet meer zien. Want hoe onderscheidt je nu je complexe feodalisme-simulator van je simplistisch actiespektakel? Wees gerust, wij schieten je te hulp met een aantal historische games waar wij in ieder geval enorm van genoten hebben.

Crusader Kings II

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dochter uithuwelijken aan een temperamentvolle Siciliaanse baron? Check. Een staatsgreep plegen tegen je geliefde maar gebochelde broer? Geen probleem. Breken met de katholieke kerk, een paranoïde tegenpaus installeren en vervolgens heel Europa meesleuren in religieus conflict? Behoort tot de mogelijkheden.

Crusader Kings II is de bizarre kruising tussen feodalisme en Goede Tijden, Slechte Tijden, met een complexiteit waar zelfs de meest geharde accountant van gaat blozen. Ontwikkeld door de relatief kleine Zweedse studio Paradox, werd het spel in 2012 al snel een regelrechte culthit. Grotendeels door de vele grandioze en smeuïge verhalen die gedurende ieder spel als vanzelf ontstaan. De speler beheert een adelijke dynastie - compleet met een buitenechtelijke kinderen en niet al te trouwe vazallen - en wordt losgelaten op een nietsvermoedend Middeleeuws Europa. Wat volgt is een bonte mengelmoes aan intriges, strategische huwelijken, oorlog en religieus gesteggel. Een einddoel is er niet; het is volstrekt mogelijk dat je glorieuze dynastie nooit verder zal reiken dan twee slaperige dorpjes in Gelderland. Tot je opeens een continentale oorlog ingesleurd wordt door je Siciliaanse schoonzoon die zichzelf toch graag op de troon van het Heilige Roomse Rijk zag...

Assassin's Creed IV: Black Flag

 

 

 

 

 

 

 

©Ubisoft/PCGamer

Zelfs de meest verstokte non-gamer zal ondertussen de Assassin's Creed-serie wel eens tegengekomen zijn, al ware het maar door het enorme marketingbudget van uitgever Ubisoft. De serie draait om het conflict tussen Tempeliers en Assassijnen, dat als een rode draad door de wereldgeschiedenis zou lopen. Een perfect excuus voor de gamemakers om allerlei historische plekken - van Middeleeuws Jeruzalem tot koloniaal Boston - tot op de vierkante centimeter na te bouwen. Voor Black Flag trok het team richting de Caribbeën, begin 18e eeuw. En dat betekent natuurlijk maar één ding: piraten.

Als Edward Kenway kunnen spelers er vrolijk op los plunderen door een enorme simulatie van het Caribbisch gebied, compleet met zonnige zandstranden, piratenhavens en natuurlijk de diepblauwe zee. De game werd dan ook vooral geloofd om zijn prachtig vormgegeven setting, die de wereld van beruchte piraten als Edward 'Zwartbaard' Teach en Anne Bonny wel heel dichtbij laat komen. In brede lijnen is alles historisch en geografisch correct, zij het met een flinke lepel fantasie erdoor geroerd. Spelers hebben een eigen schip ter beschikking - met toepasselijk gestoppelde en ongewassen bemanning - en beschikken over de vrijheid om te gaan en staan waar ze willen. Treasure Island naspelen? Graag zelfs.

Banished

Screenshot van het computerspel Banished

Banished is een kleine game, het geesteskindje van Luke Hodorowicz. Het is aan de speler om een handjevol families nieuw land te laten koloniseren. De stijl doet vaagjes denken aan koloniaal Amerika, de tijdsperiode ergens voor de Industriële Revolutie. Bomen zwaaien in de wind, hier en daar een kabbelend beekje, je eerste kleine kolonisten genieten van en waterig lentezonnetje: het lijkt allemaal rustig tijdverdrijf. Dan komen de eerste berichten binnen over mislukte oogsten, gaat de kindersterfte omhoog en vriezen enkele van je dorpsgenoten dood door een gebrek aan brandhout.

Onder het sobere maar pittoreske exterieur van Banished schuilt een snoeiharde simulatie van het boerenbestaan vóór de komst van landbouwmachines of kunstmest. Wisselvallig weer, het landschap en je eigen mankracht zijn dan ook de enige constanten. Overleven is moeilijk, floreren lijkt bijna onmogelijk. Elk kind wat op de wereld wordt gezet, is immers weer een mond om te voeden voor de komende jaren. Geboorteaantallen en voedselrantsoenen moeten angstvallig in de gaten worden gehouden om demografische catastrophes te voorkomen. Heel rustgevend is het niet, maar Thomas Malthus zou tevreden zijn.

L.A. Noire

 

 

 

 

 

 

 

 

©Rockstar Games

Jawel, het verhaal is compleet fictief. Jawel, de game is al drie jaar oud (bijna antiek dus, in game-termen). Maar de stijl, aandacht voor detail en natuurlijk de virtuele versie van Los Angeles anno 1947 zijn onovertroffen. In L.A. Noire neemt de speler de rol aan van Cole Phelps, een jonge detective die een aantal mysterieuze moorden in zijn schoot krijgt geworpen. Door middel van onderzoek, ondervragingen en achtervolgingen duikt Phelps dieper en dieper in de onderbuik van het Los Angeles van de jaren '40 en '50.

Hoewel het vooral de innovatieve gezichtsanimaties waren die hoge ogen gooiden, is de eigenlijke attractie van L.A. Noire de stad zelf: een complexe brei van historische werkelijkheid en film noir-fictie. Voor het uiterlijk van de stad gingen de gamemakers van Rockstar Studios uit van de luchtfoto's van Robert Spence uit de jaren '20, met hier en daar een eigen invulling. Voor het interieur van al die gebouwen werden eindeloze hoeveelheden voorwerpen uit de jaren '40 - van meubilair tot wasmiddel - bestudeerd en virtueel nagebouwd. En de inwoners? Achter die mooie Art Deco-façades gaat racisme, sexisme en corruptie schuil, zoals detective Phelps aan den lijve mag ondervinden. L.A. Noire is dan ook bovenal een interactieve film noir: half minitieuze historische reconstructie, half ode aan een vervlogen filmgenre.

De Total War-reeks

 

 

 

 

 

 

 

 

 

©The Creative Assembly/Sega/Hardware Heaven

Tja, als we heel eerlijk zijn is de Total War-serie eigenlijk in grote lijnen steeds dezelfde game in een ander historisch jasje, maar wij zullen daar zeker niet over klagen. Welke andere game biedt je de mogelijkheid om in de schoenen te staan van Napoleon, Caesar of Tokugawa Ieyasu? Of vanuit je luie stoel het zweet van de gezichten van je soldaten te zien druppelen, vlak voordat ze de stadsmuren op moeten klauteren?

De Total War-games staan vooral bekend om hun massale veldslagen, waar de speler zijn/haar troepen eigenhandig aan moet sturen in de strijd. Gebruik van complexe formaties en militaire taktieken is niet alleen aan te raden, maar essentieel. Om al die veldslagen enige richting te geven, kunnen spelers op een uitgebreide wereldkaart niet alleen hun militaire maar ook hun ambtelijke talenten tonen. Zo zag de laatste incarnatie van de serie, Total War: Rome II, spelers in de rol van een van de Hellenistische grootmachten langs de Middellandse Zee, van Romeinen tot Egyptenaren. Met vele tientalle unieke legereenheden als gevolg, allemaal gestoeld op de verschillende conflicten, legers en taktieken van de tijdsperiode. De Total War-games staan bekend om hun precies uitgekiende balans tussen historische authenticiteit en speelplezier. Vandaar dat we een oogje dichtknijpen wanneer de Germanen weer eens met hun vloot Carthaags Gallië komen lastigvallen.

Natuurlijk is dit maar het topje van de ijsberg. Misschien hebben we wel een geweldige klassieker over het hoofd gezien. Of je persoonlijke favoriet. Laat het ons weten in de comments!

 

 

Tags

Reageren