In Casa 400 kwam van studeren weinig terecht

Na afloop van het huidige studiejaar gaat het oude Casa 400 onder de sloophamers en dan resteert het nieuwe Casa 400 dat in 2010 is geopend. Hier, aan de James Wattstraat, hebben – even over de duim gerekend – rond 20.000 studenten gewoond en gefeest. Dat levert een rijke geschiedenis op.

Een tekort aan studentenhuisvesting is in Amsterdam zo oud als dat er studenten in de hoofdstad zijn. In de jaren vijftig steeg het tekort naar grote hoogten en er werd naarstig gezocht naar ideeën om de nood te lenigen. Gabbe Scheltema, president van studentenreisbureau NBBS, en Nol van Zuiden, oprichter van verzekeringsbedrijf Pro Civibus dat zich richtte op academici, ontdekken tijdens een werkbezoek aan Scandi- navië een wel heel creatieve oplossing: een hotel dat in de zomer een hotel was en dat tijdens het studiejaar werd verhuurd aan studenten. Bij terugkomst leggen ze het idee voor aan Frits Bolkestein (inderdaad, die van de VVD), die dan voorzitter is van studenten- vereniging ASVA. Hij vindt het een werelds idee en ook Ruud Klokgieters, voorzitter van de Stichting Amsterdams Studentenhotel, wordt bij de verdere plannen betrokken. Maar niet voordat op 18 april 1957 de Stichting Casa Academica wordt opgericht. Nadat er voldoende fondsen zijn gevonden, wordt op 12 november 1959 de eerste paal geslagen voor Casa 400. Op 18 april 1962 wordt het gebouw in gebruik genomen en op 31 oktober dat jaar opent Minister Cals van Onderwijs, Kultuur en Wetenschappen Casa 400 officieel.

Het grote ontdekken

Daarna begint vooral het grote ontdekken, want niemand had ervaring met dit concept. Er waren dan ook zat uitdagingen. Zoals? Bijvoorbeeld: studenten voor 31 mei eruit. Het is makkelijk gezegd, maar niet makkelijk gedaan. In de eerste jaren werd daarom in eerste instantie alleen de tiende verdieping volledig ontruimd voor toeristen. Een ander uitgangspunt was dat de ene verdieping al- leen voor vrouwen en een andere alleen voor mannen was, maar ja, dat werkt met studen- ten natuurlijk niet. Daarom werd besloten, bij wijze van proef, dat de zesde verdieping een gemengde etage zou zijn. Dat werd dus een gezellige boel. En nog zoiets: je kunt wel verlangen dat studenten hun kamer netjes houden (er waren zelfs controleurs die te pas en te onpas binnen vielen, iets waar de studenten ook niet blij van werden), maar in de ‘roaring sixties’ plakken veel studenten allerlei leuzen op de ramen. Op 12 maart 1968 gaat dat fout. In Trouw van die dag staat: “De bewoners van het studentenhotel Casa 400 zijn in opstand gekomen tegen het beleid van de directie die hen verbiedt affiches met het opschrift ‘Johnson oorlogsmisdadiger’ in hun kamers op te hangen.” Zelfs de politie wordt ingeschakeld, maar die kan weinig uitrichten want de studenten zijn niet gek: ze hebben op elk raam een letter geplakt en daar is niets tegen te doen.

Nixon moordenaar

De studenten pakken trouwens elke mogelijkheid aan om te protesteren tegen ‘moordenaars’, want in 1971 hangen velen van hen de tekst ‘Nixon moordenaar’ achter de ramen. En protesteren doen ze ook maar al te graag tegen het bestuur. Over bijvoorbeeld de huurverhoging van 110 naar 115 gulden per maand in 1971. En ook willen ze liever geen toeristen over de vloer, hetgeen ze aan het begin van de jaren zeventig duidelijk maken met posters met de tekst ‘Tourists not welcome, this is a student house!’ die her en der verschijnen. Casa 400 is in die periode ook een soort Sodom en Gomorra, want er vinden de meest wilde feesten plaats. Sterker: feesten komt in de eerste plaats, daarna protesteren en o ja, ver daarna, is er studeren.

Bezetting

De jaren tachtig beginnen ook wel lekker, want op 11 en 12 februari 1980 bezetten de bewoners Casa 400 omdat het bestuur de kamerhuur wil verhogen van 260 naar 300 gulden per maand. De studentenvereniging ASVA trekt fel van leer en roept studenten op om er helemaal voor te gaan. “Het gaat om de publiciteit: kranten en radio worden gewaarschuwd. Trek des- noods je kleren uit voor zo’n fotograaf om te laten zien hoe we worden uitgekleed!’ Helpen doet het trouwens niet, want de huurverhoging komt er. In 1984 wordt de eerste Casa kroeg georganiseerd. “Een aantal tafels bij elkaar zetten, kaars in een wijnfles, nootjes erbij en drinken maar” ,omschrijft voorzitter van de bewoners- commissie Sjaak Smit de simpele filosofie. In alle jaren blijft Casa 400 vooral heel erg Casa 400: een unieke combinatie van hotel en studentenkamers waar het acht maanden goed en gezellig toeven is.

‘Meest memorabel is het contact’

Catelijne Schoots laat op Geheugenvanoost.nl weten: “Wat ik het meest memorabel van Casa vind, is eigenlijk het contact met de mensen dat nog steeds bestaat. De band tussen medebewoners die hier hebben gewoond, gestudeerd en gewerkt. Om een heel bijzonder voorbeeld te noemen; er heeft eens een oud-bewoner vastgezeten in Griekenland. Hij was een vliegtuigspotter, dat is toen ook uitgebreid in het nieuws geweest. Vanuit Casa werd er toen direct iets georganiseerd om hem te steunen.”

 

Tags

Reageren