Slow Fashion in het Dordrechts Museum

Voor het eerst in vijftig jaar toont het Dordrechts Museum zijn uitgebreide modecollectie. Van een zeldzame 18de-eeuwse Japonsche rok, een opvallende 19de-eeuwse Schotse ruit japon tot een flapper dress uit de jaren ’20.

Een selectie van 50 topstukken laat de belangrijkste silhouetten van 150 jaar mode zien van de 18e tot en met de 20e eeuw. De tentoonstelling Slow Fashion toont op twee locaties hoe onze voorouders zorgvuldig omgingen met hun kleding, bewust en duurzaam. Kleding werd gekoesterd en hergebruikt. Dat maakt historische kledingstukken perfecte conversation pieces om het gesprek over duurzame mode op gang te brengen. Slow Fashion laat zien hoe historische mode verrassend actueel kan zijn.

Van fast fashion naar slow fashion

Fast fashion is tegenwoordig de norm. Waar we voorheen jaren deden met een kledingstuk wisselt de mode nu meerdere keren per seizoen. We zijn niet meer gewend om kleding te vermaken of te repareren. Als vroeger de mode veranderde werd de kleding bewaard of vermaakt tot een nieuw kledingstuk. De twee delen van de tentoonstelling laten zien hoe het fenomeen slow fashion destijds gebruikelijk was. En daar kunnen we tegenwoordig van leren. Waarom zouden we niet terugkeren naar een kleinere garderobe met tijdloze mode van goede kwaliteit, die niet seizoen- of trend gebonden is? Net als vroeger.

Dordrechts Museum: maakbare mode

In het Dordrechts Museum is de rode draad van de tentoonstelling ‘maakbare mode’ door de eeuwen heen. Twee zalen vol kostuums en mode, van de 18de tot en met de 20ste eeuw. In een speciaal ingerichte Remake Studio kan men, onder begeleiding van o.a. Atelier Wereldwijven, een eigen gekoesterd kledingstuk een tweede leven geven.

Tot ver in de 19de eeuw was mode alleen bereikbaar voor de elite. Deze welgestelde vrouwen en mannen kochten niet steeds een nieuwe garderobe, maar zij pasten ook hun kleding aan zodat het aansloot op de heersende mode of ze bewaarden het voor later.
In Slow Fashion ontdekt de bezoeker dat er vroeger meer eerbied was voor kleding. Hergebruik en het vermaken van kleding was noodzakelijk, maar ook gebruikelijk. Elke modeperiode had zijn kenmerkende silhouetten, geliefde materialen en schoonheidsidealen.

En passant krijgt de bezoeker de globale mode-ontwikkeling van de poeder- en pruikentijd tot en met de roaring twenties mee. Naast historische mode is er ook ruimte voor ensembles van hedendaagse ontwerpers waarbij o.a. duurzaamheid en hergebruik een belangrijke rol spelen.

Huis Van Gijn: dresscode

De kledingkast van dames van stand staat in Huis Van Gijn centraal. Ruim honderd jaar geleden had men in welgestelde kringen meerdere dresscodes op een dag. Elk dagdeel vereiste een eigen kledingstuk. Daardoor was het geen uitzondering om je drie tot vier maal per dag te verkleden. Naast het uitdragen van de sociale status had het verkleden ook nog een andere reden: door het afwisselen sleet de kleding minder snel en kon men langer doen met de kostbare toiletten. In de sfeervolle kamers van Huis Van Gijn is de kleding in de historische context te zien. Omringd door de mode en interieurs uit de 18de en 19e eeuw is het alsof de tijd even stil staat. Voor wie verstrikt raakt in de regels voor wat je wanneer droeg, zal Slow Fashion tonen hoe het hoorde. Het was balanceren tussen ‘comme il faut’ en ‘faux pas’.

Fotostudio

Om de vorm van de kledingstukken aan te passen aan het heersende modebeeld waren er diverse ‘hulpmiddelen’, zoals de queue, de crinoline of de panier. In de speciaal daarvoor ingerichte fotostudio kun je jezelf fotograferen in een 18e of 19e-eeuwse jurk met zulke hulpstukken.

 

 

 

 hulpstukken.

https://www.dordrechtsmuseum.nl/

Datum:
7 december 2019 / 12 april 2020
Type activiteit:

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0